Η αλλαγή
Το ξυπνητήρι χτύπαγε μανιασμένα. Η Κατερίνα βαριεστημένα το έκλεισε και έκατσε λίγο στο κρεβάτι για να νιώσει τη ζεστασιά των σκεπασμάτων. Δεκάξι συναπτά έτη τώρα σχεδόν κάθε πρωί, με εξαίρεση αργίες και διακοπές, έκανε το ίδιο πράγμα. Αλλά δεν είχε παράπονο, όχι. Τόσος κόσμος άνεργος. Αυτή δημόσια υπάλληλος και δη δασκάλα και διορισμένη με το που πήρε το πτυχίο, δεν έπρεπε να βαρυγκωμά, όσο κ αν την τρέλαιναν τα παιδιά. Έφτασε στο σχολείο. Μετά την καθιερωμένη πρωινή προσευχή μπήκε στην τάξη με τους μικρούς της ταραξίες… Και περίμενε με ανυπομονησία το τελευταίο λυτρωτικό κουδούνισμα. Εκείνη την ημέρα δεν είχε καθόλου όρεξη να ασχοληθεί μαζί τους. Τους πέταξε μια έκθεση στον πίνακα για να τα απασχολήσει για την επόμενη ώρα, ώστε να μπορούσε να χαθεί ανενόχλητη στις σκέψεις της. Στάθηκε λοιπόν στην πίσω μεριά της τάξης και κοιτούσε τον πίνακα. Η αντανάκλαση του ήλιου σχημάτιζε ζωντανές παραστάσεις πάνω του. Η Κατερίνα ένιωσε ότι η λάμψη αυτή θα την τύφλωνε. Φοβήθηκε πως κάτι πα