ekpaideutikh drash

Ελευθερία! Τι σπουδαία λέξη! Περικλείει μέσα της τόσα νοήματα! Για να είσαι ελεύθερος πρέπει να είσαι γενναίος, απελευθερωμένος, ανυπότακτος, δυνατός και πρόθυμος να παλέψεις με τον ίδιο σου τον εαυτό. Πόσοι όμως έχουν κατακτήσει την αληθινή ελευθερία; Και πόσοι είναι φαινομενικά ελεύθεροι; Μεγαλώσαμε ακολουθώντας κανόνες. Στην πραγματικότητα οι απόψεις μας για τη ζωή μας έχουν επιβληθεί από γονείς, εκπαιδευτικό σύστημα, θρησκεία. Είναι οι λεγόμενες πεποιθήσεις. Οι πεποιθήσεις αυτές καθορίζουν τις επιλογές μας, την ηθικότητα μας, την καλοσύνη που έχουμε, την ανοχή και την ανεκτικότητα που μας αυτοκαταστρέφουν. Έτσι λοιπόν μάθαμε να καταπιέζουμε και να καταπνίγουμε τα συναισθήματα μας, τη χαρά μας, τα θέλω μας, τα όνειρά μας για να υποταχθούμε στους κοινωνικούς κανόνες και στις επιταγές της κοινωνίας. Μάθαμε να ανεχόμαστε την υποταγή, τη θυσία για να ικανοποιήσουμε άλλους, για να κάνουμε άλλους ευτυχισμένους και στερήσαμε από τη δική μας ψυχή, την ευτυχία. Δεχτήκαμε την κατα

Ερωτήματα Ψυχής Συντάκτης : Γιώτα Γρέκη Εκπαιδευτικός, Ειδική Παιδαγωγός, Εναλλακτική Θεραπεύτρια, Δασκάλα Γιόγκα. Και με έφερες σε αυτόν τον κόσμο. Και αναρωτιόμουν πάντα γιατί. Και ποτέ δεν έβρισκα απάντηση. Και πάντα το κενό της ύπαρξης μεγάλωνε. Και όσο μεγάλωνε πίεζε για απαντήσεις. Και από μικρό παιδί δεν μπορούσα να καταλάβω. Και ωστόσο με χαροποιούσε ο κόσμος γύρω μου. Και απολάμβανα τη ζωή. Και χαιρόμουν τη φύση. Και αγαπούσα τα ζώα και την αθωότητά τους. Και πάντα πίστευα στην καλοσύνη των ανθρώπων. Και πάντα είχα αγνή καρδιά με τρυφερά αισθήματα για όλο τον κόσμο. Και πάντα νοιαζόμουν για τους άλλους. Και πάντα πίστευα ότι και οι άλλοι πρέπει να νοιάζονται για τον συνάνθρωπό τους. Και θεωρούσα ότι είναι αυτή η πιο σωστή συμπεριφορά. Και νόμιζα ότι όλοι έτσι σκέφτονται. Και πίστευα ότι ο κόσμος είναι καλός. Και νόμιζα ότι και οι άνθρωποι είναι καλοί. Και όμως από μικρό παιδί πληγωνόμουν με αυτά που έβλεπα. Και από μικρό παιδί αναρωτιόμουν γιατί τόσος πόνος γύρω. Και δε